نقش و کاربرد عناصر آلیاژی مختلف در استیل

عنصر کروم:

نقش کروم بیشتر در دماهای بالای ۵۰۰ درجه سلسیوس مشخص میشود. این عنصر باعث شکل گرفتن یک لایه اکسید غنی از کروم مقاوم بر روی سطح استیل میشود که از رسیدن بیشتر اکسیژن به لایه های زیرین و زنگ زدگی، جلوگیری میکند.

عناصر سیلیکون و آلومینیوم:

سیلیکون و آلومینیوم نیز مشابه کروم عمل میکنند. اگر این عناصر به اندازه کافی در سطح موجود باشند میتوانند باعث شکل گرفتن لایه های SiO2 و Al2O3 در سطح استیل شوند. برای شکل گرفتن بیشتر این لایه ها، مقدار کمی از عناصر فلزی کمیاب مانند: سریم یا لانتانوم میتواند بسیار کمک کننده باشد.

عنصر نیکل:

نیکل باعث افزایش چقرمگی، استحکام در دمای بالا و افزایش مقاومت در مقابل کربوریزه شدن و نیتریده شدن میشود.

عنصر نیتروژن و کربن:

باعث افزایش استحکام خزش میشوند.

عنصر مولیبدن:

باعث افزایش استحکام ترکیدگی ناشی از خزش میشود.

عنصر تیتانیوم:

درصد کمی تیتانیوم، در حدود ۰٫۳ تا ۰٫۷ درصد، میتواند در فولادهای آستنیتی باعث افزایش استحکام شود. در مورد نیوبیوم نیز این مورد صادق است.

عنصر بور:

بور در غلظت های بسیار پایین، در حدود ۰٫۰۰۲ درصد باعث افزایش استحکام ترکیدگی ناشی از خزش میشود.